Psychoza poporodowa

Psychoza poporodowa występuje znacznie rzadziej niż depresja poporodowa. Szacuje się, że dotyka ona jedną do trzech na 1000 matek. Początek psychozy występuje zazwyczaj w pierwszych 1-4 tygodniach po porodzie.

Psychoza poporodowa to poważna choroba, którą należy traktować jako stan nagły. Należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem w celu przeniesienia matki na leczenie. Jest to warunek konieczny, ponieważ istnieje wysokie ryzyko, że matka skrzywdzi siebie i/lub dziecko.

Objawy psychozy poporodowej

  • Halucynacje - widzi się, słyszy bądź czuje rzeczy/osoby, które nie istnieją w rzeczywistości; żyje się w świecie fantazji, mogą wystąpić fantazje o zabiciu siebie, innych lub dziecka
  • Urojenia - to nieprawdziwe myśli, przekonania, podtrzymywane mimo dowodów na ich nieprawdziwość, np. matka może być przekonana o nadnaturalnej sile, może uważać że zagraża jej dziecku niebezpieczeństwo lub że w jej dziecko wstąpił demon
  • Zmiana charakteru - matka znacząco zmienia swoją osobowość, zachowuje się inaczej niż zwykle, czuje się wyobcowana (depersonalizacja) lub postrzega środowisko jako bardzo zmienione (derealizacja)
  • Utrata zahamowań - osoba nie przestrzega reguł społecznych, np. obraża innych, zachowuje się prowokacyjnie
  • Obniżony nastrój lub nastrój maniakalny - w przypadku obniżonego nastroju matka ma objawy depresyjne, tzn. często płacze, wycofuje się, nie ma energii, natomiast w przypadku nastroju maniakalnego matka dużo i szybko mówi, jest pobudzona, robi dużo rzeczy na raz, jest przesadnie szczęśliwa i żywiołowa
  • Dezorientacja - osoba może nie wiedzieć, gdzie się znajduje i co robi w danym miejscu; może też nie wiedzieć, kim jest
  • Pobudzenie - mamę “rozpiera energia”, nie może usiedzieć w miejscu, jest niespokojna
  • Bezsenność

Leczenie

Gdy zauważysz u siebie lub osoby bliskiej powyższe objawy natychmiast zadzwoń na pogotowie, które poinformuje Cię o dalszych krokach:

Tel. 112


Jeśli nie zostanie natychmiastowo podjęte leczenie, może nastąpić pogorszenie się stanu matki, która może stanowić zagrożenie dla siebie i dziecka. Zazwyczaj matka nie zdaje sobie sprawy z tego, że jest chora. W tym wypadku działanie partnera, rodziny lub przyjaciół jest niezwykle istotne. W momencie zauważenia zmiany w zachowaniu matki nie należy zwlekać, lecz jak najszybciej skontaktować się ze szpitalem.

Przyczyny psychozy poporodowej

Nie wiadomo, co powoduje psychozę poporodową, ale ryzyko jest większe, jeśli:

  • Matka cierpiała na psychozę poporodową po poprzedniej ciąży
  • Matka cierpiała wcześniej na chorobę afektywną dwubiegunową lub schizofrenię
  • Istnieje w rodzinie historia chorób psychicznych, zwłaszcza psychozy poporodowej

Jeśli wiesz, że jesteś w grupie wysokiego ryzyka rozwoju psychozy poporodowej, podczas ciąży powinnaś skorzystać ze specjalistycznej opieki i zgłosić się do psychiatry. To jedyny sposób, aby przeciwdziałać rozwojowi choroby.

Rokowanie

Gdy kobieta otrzyma odpowiednią i szybką pomoc, tzn. otrzyma leczenie farmakologiczne i wsparcie terapeutyczne, to zazwyczaj jej stan polepsza się po 2 do 12 tygodni. Całkowity proces rekonwalescencji trwa od 6 miesięcy do roku lub więcej. Większość matek po otrzymaniu leczenia wraca do pełni zdrowia.

Jak wspierać matkę z psychozą poporodową?

  • Bądź cierpliwy i wyrozumiały
  • Mów tak często jak to konieczne, że kobieta nie jest winna tego, że jest chora
  • Zapewniaj kobietę, że ją kochasz i że zawsze może ona na Ciebie liczyć
  • Słuchaj i miej dla niej czas
  • Zachowuj spokój podczas jej wybuchów złości czy płaczu
  • Ogranicz wizyty gości
  • Przejmij obowiązek kontaktowania się z waszymi bliskimi i przyjaciółmi
  • Otwarcie pytaj jakiej pomocy potrzebuje kobieta
  • W miarę możliwości pomagaj w porządkach domowych, zakupach, gotowaniu
  • Pomagaj w opiece nad dzieckiem, szczególnie podczas nocnych karmień, gdyż sen jest niezwykle istotny w procesie zdrowienia

Wsparcie dla bliskich i partnera

Fakt zachorowania osoby bliskiej na psychozę poporodową jest ogromnie stresującym wydarzeniem dla najbliższych osób. Pamiętaj, żeby zadbać też o siebie. Staraj się znajdywać czas na własny odpoczynek, rozmawiaj z zaufanymi osobami o tym, co Cię spotyka, a kiedy widzisz potrzebę, nie bój się poprosić o pomoc i udaj się do specjalisty.

Więcej informacji znajdziesz: